تبلیغات
تبلیغات حوزه ائی دشوار برای درک و تعریف دارد. حوزه ائی که بیش از اندازه در معرض انتقاد و تحلیل رشته های دیگر علوم انسانی قرار گرفته است.
پیام تبليغاتی ترکیبی از نشانه های مختلف می باشد. زبان، شمایل ها، عناصر زیبائی شناختی، پیامی ارتباطی را تشکیل می دهند که باید توسط مخاطبان گوناگونی درک شود. این نشانه ها باید با هم ترکیب شوند، به هم وصل شوند، تنظیم شوند، یکدیگر را تکمیل کنند و ساختاری منسجم برای توسعه پیام تشکیل دهند.
بدین ترتیب پیام تبليغاتی مفهومی جوشان و لبریز از معانی و دلالت های ضمنی را به بیننده القا می کند. به عنوان مثال، پوستر، فضائی محصور در چارچوبی محدود است که از شعار، عکس، نام تجاری، لوگو، رنگ، و گاهی اوقات نشانی خرید، وب گاه، و غیره تشکیل شده است ؛ این نشانه ها سازمان می یابند تا پیامی روشن برای بیننده تولید کنند ؛ وظیفه این نشانه ها تشویق خوانند-مصرف کننده به عملی خاص است : خرید.
بنابراین، تبلیغات معصوم نیست ؛ زبان مورد استفاده آن هم اختیاری است، باانگیزه ائی مشخص هدفش را دنبال می کند ؛ رولان بارت در بلاغت تصویر در باره تصویر تبلیغاتی اظهار می کند : ” تصویر تبلیغاتی قطعاً عمدی است “.
آن ماری تیبو لولان می گوید:
“تصویر تبلیغاتی موضوع مطالعات دقیق نشانه شناسان است. این پیام ها نوعی بسیار خاص هستند، موقعیت های مصنوعی دارند، همچون، تصاویر آموزشی. چنین موقعیت هائی که در پیامهای تبلیغاتی نمود می یا بند، زمینه مناسبی برای تجزیه و تحلیل فراهم می کنند. دامنه وسیع پیکره ها، شناسایی قوانین مونتاژ و عناصر ضروری نظام تبلیغات را تسهیل می کند” .