گردشگری و اقتصاد رابطه ای متناقض دارند: از یک طرف، بازار گردشگری نوید آینده ایی امیدوار کننده با مشاغل غیر جابجایی پذیر را میدهد و از طرف دیگر، گردشگران و متخصصان این صنعت، ویژگی های بازار خدمات را انکار می کنند (Arss، 2007).
این انکار ریشه در اقتصاد کالاهای نمادین دارد: این باعث می شود که واقعیت عادی را تعلیق دهند و به این ترتیب به فروش بهتر محصول ادامه دهند. این محصول بصورت مجازی از طریق کاتالوگی از تصاویر و فهرست خدماتی که محتویات آنها قابل لمس نیست، خریداری می شود؛ خرید و مصرف آن همزمان نیست.
در طول اقامت، مشتریان و دست اندرکاران گردشگری همکاری می کنند جادویی بیافرینند که واقعیت مبادلات تجاری و ارتباط خدمات را پنهان می کند.
اکثر مشاغل در بخش هتل و رستوران عمدتا توسط جوانان و افراد کم مهارت اداره می شود: 60 درصد از نیروی کار را کارگران یا کارکنان تشکیل میدهند. جدول کاری دست و پا گیر، شرایط مسکن در فقیر، دستمزدهای پایین، قراردادهای کوتاه با کارهای یدی و اتحادیه های کارگری کم نمایندگی (مدیریت گردشگری، ۲۰۰۸، Pors، ۱۹۹۹) مشخص شده اند.
کار زیرزمینی نیز مهم است، به خصوص در فعالیت هایی که در تماس مستقیم با مشتریان نیستند مانند آشپزخانه، خدمتکاری، اتوکاری …
مطالب گوناگون آموزشی گردشگری، اخبار، پادکست، مدیرت و کارآفرینی در
👇👇👇👇👇
توسعه گردشگری قزوین