با توجه به اینکه ارتباطات بصری امکان پذیر نیست، باید با آنها صحبت کنیم.
- خود را به طور مشخص به فرد نابینا معرفی کنید.
- در مورد نوع ناتوانی و معلولیت با وی صحبت کنید تا بهترین همراهی و اطلاعات مورد نیاز شخص ارائه شود.
- اگر به نظر می رسید فردی نابینا نیاز به کمک دارد، به وی پیشنهاد کمک بدهید و اگر از این کمک اجتناب کرد ناراحت نشوید (به این دلیل است که روی پای خود هستند).
- اگر شخص نابینا با یک سگ راهنما همراه بود، برای حیوان که مشغول انجام وظیفه است مزاحمت نکنید (برایش سوت نزنید، نوازشش نکنید، مگر آنکه صاحب موافقت کرده باشد).
- در مورد کمک به حرکت، خودتان را در طرف مقابل عصای راهنما یا سگ همراه قرار دهید، دست خود را به وی دهید و در جلو حرکت کنید. تغییرات جهت را اعلام کنید (چرخش به سمت چپ، چرخش به سمت راست)، رسیدن به پلکان (به سمت پایین، به سمت بالا، آخرین پله)، حضور موانع برای جلوگیری از برخورد (آشغال بر روی زمین، …) . نگویید “از اینجاست، آن جا است”، این جملات برای شخص نابینا مفهومی ندارد.
- اگر فردی با شخص نابینا همراه است، با همه صحبت کنید، و نه با سوم شخص خطاب کردنش طرف صحبت شما همراه وی باشد.
- تمام کلمات مربوط حس دیداری مثل دیدن، نگاه کردن به چشم انداز قابل استفاده هستند. دریغ نکنید مکان را توصیف کنید.
- مثلا نگویید “بفرمایید” برای دادن کاتالوگ، بلکه بگویید کجا قرارش میدهید یا قرار داده شده است: “من کاتالوگ را جلوی شما گذاشتم، در لبه میز پذیرش گذاشتم”.
- قبل از خروج، فرد را در جریان رفتن خود قرار دهید.
مطالب گوناگون آموزشی گردشگری، اخبار، پادکست، مدیرت و کارآفرینی در
👇👇👇👇👇
توسعه گردشگری قزوین
